4. อโยนิโสสูตร*

มนสิการไม่แยบคาย นิวรณ์ 5 จึงเกิด

[482] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุมนสิการโดยไม่แยบคาย
กามฉันท์ที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญ
ไพบูลย์ยิ่งขึ้น.
[483] พยาบาทที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว ย่อม
เป็นไปเพื่อความเจริญไพบูลย์ยิ่งขึ้น.
[484] ถีนมิทธะที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว ย่อม
เป็นไปเพื่อความเจริญไพบูลย์ยิ่งขึ้น.
[485] อุทธัจจกุกกุจจะที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว
ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญไพบูลย์ยิงขึ้น.
[486] วิจิกิจฉาที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว ย่อม
เป็นไปเพื่อความเจริญไพบูลย์ยิ่งขึ้น.
จบอโยนิโสสูตรที่ 4
* สูตรที่ 4 5 6 ไม่มีอรรถกถาแก้.

5. โยนีโสสูตร

มนสิการโดยแยบคายย่อมเกิดโพชฌงค์

[487] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อภิกษุมนสิการโดยแยบคาย สติ-
สัมโพชฌงค์ที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว ย่อมถึงความเจริญ
บริบูรณ์ ฯลฯ.
[488] อุเบกขาสัมโพชฌงค์ที่ยังไม่เกิด ย่อมเกิดขึ้น และที่เกิดแล้ว
ย่อมถึงความเจริญบริบูรณ์.
จบโยนิโสสูตรที่ 5

6. วุฑฒิสูตร

โพชฌงค์เป็นไปเพื่อความเจริญ

[489] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย โพชฌงค์ 7 นี้ อันบุคคลเจริญแล้ว
กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญ เพื่อความไม่เสื่อม. โพชฌงค์
7 เป็นไฉน. คือ สติสัมโพชฌงค์ ฯลฯ อุเบกขาสัมโพชฌงค์ โพชฌงค์ 7
นี้แล อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความเจริญ
เพื่อความไม่เสื่อม.
จบวุฑมิสูตรที่ 6